‘Von einer neu, gantz besonderer Art’, zo omschrijft Haydn zijn bundel van zes kwartetten Opus 33, geschreven in het gesoigneerde Wenen, zomer 1781. Wolfgang Rihm leeft in een andere wereld, in de razende wereld van nu. Maar de slimme speelsheid die Haydn bezat, en die zo goed te horen is in zijn Strijkkwartet op. 33 nr. 3, zit ook in Rihms hedendaagse toontaal. Rihm omschrijft het spel van het Leonkoro Quartett als volgt: ‘Enchanting quartet playing, like it hasn’t been heard in a long time.’

Bestaat toeval? De jonge componerende violist Joseph Haydn – nog lang geen ‘Papa’, eerder ‘puppy’ Haydn – speelde met drie willekeurige andere strijkers voor de Weense graaf Von Fürnberg. De toevallige samenklank beviel zo goed, dat de graaf Haydn vroeg om meer repertoire voor deze combinatie. In de werken die volgden legde Haydn de basis voor het strijkkwartet, het medium dat ons zoveel prachtige muziek heeft geschonken. In de concertreeks Vroege Haydn ligt de klassieke schoonheid van Haydns opus 33 iedere morgen in handen van een ander kwartet.