Voor ons, als biënnale, is samenzijn en gescheiden zijn altijd een thema: acht dagen zijn we samen, daarna bijna twee jaar gescheiden. Maar toen de edities van 2020 en 2022 een wereldwijde pandemie bleken te omsluiten, veranderde dat concept van samenzijn en alleen-zijn — wellicht voor altijd. Hoewel we het tijdens onze eerste ontmoeting niet hadden kunnen voorzien, bleek een nieuw werk van Jonathan Dove de perfecte opening van de derde editie te zijn: hij koos Isolation/Togetherness als titel voor zijn nieuwe strijkkwartet.

Cuarteto Quiroga speelt nog een ander recent stuk van Dove samen met tenor Ilker Arcayürek: In Damascus. Alweer een stuk waarin Dove de tijdgeest voelbaar maakt — een krachtige zetting van teksten van Syrische dichter Ali Safar voor tenor en strijkkwartet; ‘een kil en krachtig visioen van onbeschrijfelijke schoonheid, verscheurd door een lukrake oorlog.’

Precies die thema’s van vrijheid en eenzaamheid komen ook terug in Brahms’ muziek: “Voor mij is f.a.e. – frei aber einsam – een symbool gebleven, en het is mijn gave, ondanks alles, om het op te roepen.”