Velen beschouwen Beethovens Veertiende strijkkwartet als de Mount Everest van zijn late kwartetten. Voor de componist zelf was het zijn lievelingsstuk. Een ontroerende fuga is het eerste van zeven delen die zonder onderbreking in elkaar overgaan. De ideeënrijkdom, de vormbeheersing, de inventiviteit in de variaties en de emotionele reikwijdte maken dit kwartet tot een van de allerbeste kunstuitingen die de mensheid heeft voortgebracht.

In Jan Caeyers’ monumentale Beethovenbiografie heet het hoofdstuk over de late strijkkwartetten ‘De ontdekking van de hemel’. En met reden: net als Mulisch’ roman openen deze kwartetten een wereld die alle begrip te boven gaat. Nog beter dan woorden weet Beethovens muziek hier de essentie van liefde en pijn weer te geven. Op de top van zijn creativiteit verkent hij de grens tussen denken en voelen, tussen materie en spiritualiteit.